Οι φίλοι μου ταξίδεψαν
οι λέξεις μου λιγόστεψαν
τώρα
με το κεντρί
αμείλικτο
στην επικράτεια του ήλιου
αλίμενες
οι λέξεις μου
αλυχτάνε:
..άρκος
..άλας
…αγίας
Κι η θάλασσα λιγότερη
Κι η γη μεγάλη
Εμπρός
Κι η μνήμες
Του υπεσχημένου Αύγουστου
Μισές
Στις φονικές μου εταζέρες.
Όπου αγγίζω κόβομαι
Άνω τελεία η προσμονή
Καρφώθηκε στον άνεμο
Και καρτερεί
Ένα σσίγμα
Τελικό
Για να την ξεκρεμάσει